zaprząc

zaprząc
zaprząc {{/stl_13}}{{stl_8}}dk Vd, zaprzącprzęgę, zaprzącprzęże, zaprzącprzęż, zaprzącprzągł, zaprzącprzęgli, zaprzącprzężony, {{/stl_8}}{{stl_7}}'nakładając uprząż, przywiązywać zwierzę pociągowe do wozu, bryczki, pługa itp.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zaprzęgaj konia do wozu. Zaprząc woły do pługa. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • zaprząc — dk XI, zaprzącprzęgę, zaprzącprzężesz, zaprzącprząż a. zaprzącprzęż, zaprzącprzągł, zaprzącprzęgła, zaprzącprzęgli, zaprzącprzężony, zaprzącprzągłszy zaprzęgnąć dk Vc, zaprzącnę, zaprzącniesz, zaprzącnij, zaprzącnął a. zaprzącprzągł, zaprzącgła,… …   Słownik języka polskiego

  • zaprzęgać się – zaprzęgnąć się, zaprząc się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zaprzęgać siebie; samemu ciągnąć wóz, pług itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Padł im koń, musieli więc sami zaprzęgać się do pługa. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaprzęgać — → zaprząc …   Słownik języka polskiego

  • zaprzęgnąć — → zaprząc …   Słownik języka polskiego

  • przeprząc — dk XI, przeprzącprzęgę, przeprzącprzężesz, przeprzącprząż a. przeprzącprzęż, przeprzącprzągł, przeprzącprzęgła, przeprzącprzęgli, przeprzącprzężony, przeprzącprzągłszy a. przeprzęgnąć dk Vc, przeprzącnę, przeprzącniesz, przeprzącnij, przeprzącnął …   Słownik języka polskiego

  • cug — m III, D. u, Ms. cuggiem; lm M. i 1. pot. «przepływ powietrza w piecu, wentylatorze itp.» 2. przestarz. «zaprzęg składający się z sześciu lub czterech koni, zwykle jednej maści, zaprzężonych parami» Jechać cugiem. 3. przestarz. zwykle w lm «para… …   Słownik języka polskiego

  • doprząc — dk XI, doprzącprzęgę, doprzącprzężesz, doprzącprząż a. doprzącprzęż, doprzącprzągł, doprzącprzęgła, doprzącprzęgli, doprzącprzężony, doprzącprzągłszy a. doprzęgnąć dk Vc, doprzącnę, doprzącniesz, doprzącnij, doprzącnął a. doprzącprzągł,… …   Słownik języka polskiego

  • gniady — «o maści konia: jasnobrązowy z odcieniem szarawym lub czerwonawym, z czarną grzywą, czarnym ogonem i czarnymi dolnymi częściami kończyn» Gniada klacz. Gniady źrebak. gniady, gniada w użyciu rzecz. «gniady koń, gniada klacz; gniadosz» Para… …   Słownik języka polskiego

  • kobyłka — ż III, CMs. kobyłkałce; lm D. kobyłkałek 1. zdr. od kobyła Zaprząc kobyłkę do bryczki. □ Słowo się rzekło, kobyłka u płotu. 2. «rodzaj kozła, urządzenie wykonane z drążków lub desek, zbitych w kształcie litery A, ramy itp., służące do podpierania …   Słownik języka polskiego

  • pług — m III, N. pługgiem; lm M. i 1. D. a «służące do orania narzędzie rolnicze, konne lub ciągnikowe, którego zasadniczą część stanowi korpus płużny składający się ze stalowego lemiesza, podcinającego skiby ziemi, i z odkładnicy, odwracającej i… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”